HOMENAXE A RAMÓN CABANILLAS

Versos inspirados no poema “Camiño Longo” do ano 1915.

A onde me leva este camiño
cheo de seixos e penedos
debuxando congostras
e cubríndome de poalla

humidificándome
polos labirintos e cumes
polas dores e saudades

camiñando, percorro lugares
coñezo soños e pesadelos
e pinto con paixón
choros e sorrisos secos
camiñando, móvome mentalmente
cara á luz que procura
con ansiedade e frustración...
tómbome e érgome
de tantas caídas reincidentes
de tantas cicatrices e dúbidas

A onde me leva este camiño
Polos ríos e os mares
Polos desertos e os polos
Pola vida e ata á morte
A morte é o destino
A vida é o camiño...

“ Camiño,camiño longo,
camiño da miña vida
escuro e triste de noite
e triste i escuro de día...
Camiño longo
da miña vida!”

rosanegra