"Galiza, terra pródiga en poetas, nunca foi cuestionada nos dons e nas proezas líricas, a non ser por un dos grandes poetas do “Siglo de Oro” castelán, que a non ter prebendas do Conde de Lemos, falou da inexistencia de poetas galicianos, claro que estaba nos tres séculos escuros de latón e non de ouro. Pero é que ignoraba toda a proxección de trobadores e xograres galego-portugueses que dinamizaron unha das maiores manifestacións líricas de Occidente nos séculos XII e XIII, dándonos aínda esa renovada primicia nos Cancioneiros Medievais? Coido que non, pero era mester degradar a Galiza en son de mando como sempre Castela fixo."
Artigo de Xosé Lois García
Para ler o artigo completo entra na ligazón:
Sem comentários:
Enviar um comentário